De boekentip van kinderboekenschrijfster Ruth bakker

Loet moet, Ruth doet

Theatermaker en schrijfster Ruth Bakker verzon het karakter Loet toen haar dochter nog een baby was. Tijdens de dutjes van haar toen kleine meisje begint ze met het opschrijven van haar gedachtes over een eigenwijs, lief, nieuwsgierig en stoer meisje. Het meisje krijgt een karakter, kleding, en een naam. En daar was Loet, geboren tijdens de vele dutjes van haar dochter.

Super knap! Dat noem ik nog eens efficiënt met je tijd omgaan. Ik was namelijk al blij wanneer ik de keuken had opgeruimd tijdens het middagdutje van mijn kinderen.

Ik was benieuwd naar de boekentip van deze schrijfster en theatermaker maar kon het niet laten om ook een paar stellingen voor te leggen. 

Soort lezer

'Als kind las ik veel en graag. Inmiddels lees ik bijna alleen nog kinderboeken samen met Lima, mijn dochtertje. En als ik op vakantie ben verslind ik meestal ook een paar boeken. 

Zodra ik aan het lezen ga, kan ik zo de hele nacht doorlezen. Dit doe ik dus eigenlijk alleen nog op vakantie.'

Lezen is belangrijk 

'Ik vind lezen belangrijk, omdat ik me dan even in een andere wereld begeef en vaak geïnspireerd raak om zelf weer te gaan schrijven en nieuwe verhalen te maken.'

Verhalen verbinden

'Daar ben ik het zeker mee eens. Voor mijn theatervoorstellingen als Loet schrijf ik elk jaar nieuwe verhalen. In welke vorm dan ook, verhalen verbinden. Het brengt kinderen, maar ook volwassenen dichter bij elkaar.' 

De Boekentip

'Mijn boekentip is 'De rode boom' geschreven en geïllustreerd door Shaun Tan. Dit is eigenlijk een prentenboek voor volwassenen. 

Het is een prachtig en inspirerend verhaal over eenzaamheid, troost en hoop. 

Elke keer als je de illustraties bekijkt zie je weer nieuwe dingen. Een prachtig verhaal dat raakt.' 

De kracht van woorden

I am back 

Laatst hoorde ik iemand zeggen dat diegene het moest hebben van zijn veerkracht. Maar is de kracht om jezelf op te kunnen rapen niet voor iedereen even belangrijk? En waar haal je de kracht vandaan om op te staan wanneer je (weer) bent gestruikeld over een steentje op de weg naar geluk. 

Ik weet niet waar de persoon op de verjaardag zijn kracht vandaan haalt. Maar de werking van poëzie heeft voor mij geen grenzen als het om emotionele veerkracht gaat. Ik heb ondervonden dat poëzie steunt, troost en heelt in het leven. 
En veerkracht is van essentieel belang in this thing called life maar het is geen vaststaande eigenschap, het is het vermogen je aan te kunnen passen aan extreem stressvolle situaties. Waarom kunnen sommige mensen letterlijk sneller opstaan na een crisis dan anderen? Geen idee. Maar ik kan me zo voorstellen dat deze mensen een goed gevulde boekenkast hebben. 
Deze superpower is dan wel geen eigenschap maar veerkrachtige mensen delen vaak wel dezelfde eigenschappen en vaardigheden. We komen het ook vaak tegen in films, de hoofdpersonen staan na grote negatieve ervaringen wonderbaarlijk snel weer op. 

Maar mocht je in het echte leven middenin een storm zitten, vergeet de magische werking van woorden niet. 
Een gedicht kan een ervaring of een situatie waar je je in bevindt een hele andere kijk geven. Die ene zin kan voor zoveel herkenning zorgen dat je iets minder benauwd en met teruggevonden hoop kijkt naar de situatie waar je in zit. Poëzie helpt je bij het opbouwen van emotionele veerkracht en veerkracht gaat hand in hand met vertrouwen. Dus geloof in jezelf en ga ervan uit dat ook jij opstaat na een val en terugkomt na een tegenslag.

*

Ik kijk liever naar de maan
dan naar de mens.
De mens,
ik word er zó moe van.
Dat roepende, smekende,
lachende, verlangende,
niet wetende,
willen wetende
ik hou van jou zeggende,
of denkende,
op schoenen
of op eelt lopende,
van de een naar de ander rennende,
met sieraden en muziek beklede mens.
Ik kijk liever naar de maan
die altijd hetzelfde is:
onverschillig.
trouw.
De maan heeft geen woorden nodig
om te zeggen:
ik ben er
en morgennacht ben ik er weer

Misschien zit er een wolk voor,
misschien zie je me niet omdat je binnen bent,
omdat je binnen naar dwaze liedjes ligt te luisteren
of omdat er tranen voor je ogen zitten,
tranen omdat je denkt dat je alleen bent,
maar je bent niet alleen,
want ik ben er,
en gisteren was ik er ook,
en morgen ben ik er weer.

-----------------------------------------------
uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.

Schrijver: Tjitske Jansen

City of Girls by Elizabeth Gilbert

The Book Party Review

City of Girls is een herkenbaar, coming-of-age verhaal over het leven van een jonge vrouw in New York. De ingrediënten van dit verhaal zijn precies de smaken waar ik van hou. Het boek is geschreven in briefvorm. Een prachtige brief van 480 pagina's.  

Het is een verhaal over het leven van een jonge vrouw, de hoogte- en dieptepunten die daarbij horen en het leren omgaan met what ever lifes throws at you. 

Vivian Morris moet haar dure opleiding verlaten en haar ouders sturen haar naar New York om bij haar tante Peg te gaan wonen. Vivian wordt verliefd op het vrije leven dat haar tante leidt en alles wat de grote stad te bieden heeft. 

"A person only gets to move to New York City for the first time in her life once, and it's a pretty big deal."

Het New York van de jaren 40 door de ogen van de negentienjarige Vivian Morris voelt als een klassieke Hollywood film en tegelijkertijd is het heel herkenbaar. Want wereldwijd verhuizen zo veel jonge meiden naar een grote stad. Ik verhuisde lang geleden als twintig jarig meisje naar Amsterdam. 

Vivian Morris komt in New York City terecht bij haar tante. Haar tante Peg is eigenaar van het theater The Lily Playhouse en Vivian beleeft het uitbundige theaterleven van New York in de jaren veertig en geniet met volle teugen van dit vrije leven.

Neonlichten, showgirls, kostuums en veel drank. Het is een hele nieuwe wereld voor Vivian en een hele andere wereld dan de nette wereld waar Vivian Morris vandaan komt. 

Ik had een paar pagina’s nodig om mezelf over te geven aan het verhaal, maar het gevoel van een nieuweling zijn in een grote stad en in aanraking komen met een magische wereld trok mij volledig over de streep. 

Tijdens mijn eerste twee jaar in Amsterdam (begin jaren 2000) maakte ik via vrienden kennis met de  Supperclub; een extravagante nachtclub in het centrum van Amsterdam. Beelden van de vele shows die ik gezien heb in Supperclub, de dansers, de kostuums en vooral het gevoel van vrijheid dat ik daar voelde kwamen omhoog tijdens het lezen van City of Girls. Ondanks dat het verhaal zich afspeelt in een tijd die ik niet ken, is het de schrijfster gelukt om het klaarblijkelijk tijdloze en universele gevoel van jeugd, hoop en naïviteit perfect te omschrijven. 

"So we drove out to Coney Island with the windows down, smoking and laughing and gossiping. It was the warmest day of summer so far. The sky was thrillingly bright."

City of Girls zit vol mooie lessen zonder schools aan te voelen. Vivian Morris wordt ouder en maakt grote, kleine en een onomkeerbare fout. We leren van Vivian Morris haar fouten en zien de stad veranderen.

"It took me many years to become an honest person, and I know why: because truth is often terrifying. Once you introduce truth into a room, the room may never be the same again."

Het boek laat zien klaar te zijn met het veroordelen van vrouwen en moedigt aan om vooral trouw te zijn aan jezelf. Applaus!!! 

Het leven is wat het is, leren we van de schrijfster, wel kunnen we het beste er van maken,  mensen toelaten die bij je passen en passen bij het leven dat je wil leiden.

City of Girls was mijn perfect summer read. Dat wil niet zeggen dat het geen joy to read is met een rood glas wijn in de herfst.

3 boeken waar ik met smart op wacht

Some things in life are worth waiting for!

Om verschillende redenen kan je uitkijken naar het verschijnen van een boek. Omdat je er bijvoorbeeld goede recensies over leest en wil wachten op de vertaling, je fan bent van een schrijver en al heel lang geplaagd wordt met de woorden 'binnenkort verschijnt de nieuwe...'. Een boek online meerdere malen wordt getipt en je nieuwsgierig bent geworden. 

Bij mij is het altijd een mix van bovenstaande redenen, ik volg mijn favoriete schrijvers online maar laat me ook graag inspireren door vrienden, blogs en instagram en soms door een stem uit het verleden.
Mijn drie boeken waar ik op dit moment met smart op wacht zijn:

1. Life of the party by Olivia Gatwood. 
Fan is wellicht een te sterk woord maar ik heb genoten van haar eerste boek 'New American Best Friend'. Een gedichtenbundel vol rake en herkenbare taal over vrouw zijn en jeugdherinneringen. Haar nieuwe gedichtenbundel 'Life of the party' is een collectie gedichten over vrouwen en meisjes in onze seksistische wereld.
i’m a good girl, bad girl, dream girl, sad girl
girl next door sunbathing in the driveway
i wanna be them all at once, i wanna be
all the girls I’ve ever loved
—from “Girl”

2. Je bent jong en je rouwt wat van Lisanne van Sadelhoff. Een boek zoals de titel al verklapt over rouwen op jonge leeftijd. En nu is leeftijd iets relatiefs want ik ben niet zo jong als de schrijver maar heb wel mijn moeder veel te vroeg verloren (vind ik). De titel alleen al kwam binnen als een bom, ik was er letterlijk even stil van. Ik heb ervaren dat je veel kunt zeggen over rouw maar er weinig over te vertellen valt. Daarom ben ik extra benieuwd naar de gedachtes van Lisanne van Sadelhoff, heeft zij op papier kunnen zetten wat ik voel, hoe universeel is rouwen? Zal er herkenning zijn? Hoop het. Ben ik opzoek naar herkenning? Altijd.

3. Mrs. Everything by Jennifer Weiner. Tijdens een foute vakantie naar Kreta heb ik 'Goed in bed' van Jennifer Weiner gelezen en niet veel daarna 'In haar schoenen'. Ik vond deze twee boeken het ultieme vermaak. (Uhh, ja ik was een beetje braaf, lezen in plaats van in de lampen hangen zoals andere negentienjarige doen tijdens een vakantie op een party eiland) Op de vakantiefoto's van dit tripje zie je dan ook vaak een ligstoel, drankje en boek! Het was een topvakantie, (toen ook al) mijn kind of party😉.

Maar ik werd ouder en mijn leesvoorkeur veranderde en heb sindsdien niets meer van deze schrijfster gelezen. Ik zag op instagram dat ze een nieuw boek heeft uitgebracht en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. 
'Goed in bed' heb ik toentertijd getipt aan al mijn vriendinnen. Om overduidelijke behoorlijk wat nostalgische redenen heb ik zin om Mrs. Everything van Jennifer Weiner te lezen. 
Is het tegen beter weten in of pakt Jennifer Weiner me net als 15 jaar geleden helemaal in met haar easy but lovely words. We shall see. Ik wacht wel op de Nederlandse versie, we doen het dan ook wel echt net zo als vroeger!

5 tips om meer tijd vrij te maken voor lezen

I love to read! 

Waarom maak ik er dan toch te weinig tijd voor vrij? Geen idee, maar onderstaande tips hebben mij weer in een heerlijk leesritme gebracht.

1. Sta eerder op en start de dag met een boek. Misschien maakt de gedachte van eerder je bed uit dan nodig je instant chagrijnig maar ik kan uit ervaring vertellen dat rustig wakker worden met een kopje koffie en een boek ervoor zorgt dat je de ochtend minder gehaast begint. Plus grote kans dat je na een lange werkdag dat boek weer eerder oppakt! En lezen voordat je naar bed gaat, kent allerlei wetenschappelijke voordelen. Zo zou lezen voor het slapen gaan ervoor zorgen dat je, je eigen problemen van de dag 'even vergeet' en daardoor geniet van een betere nachtrust.

2. Lees niet meerdere boeken tegelijk. Multitasken bij het lezen van boeken eindigt vaak in een stapel half gelezen boeken.

3. Word lid van een leesclub. Online zijn verschillende leesclubs te vinden. Heb je het gevoel dat je een fysieke afspraak nodig hebt om dat boek uit te lezen, verzamel vriendinnen of buren en start een eigen boekenclub.

4. Stoppen in een boek is okay. Vroeger had ik vreselijke moeite met het wegleggen van een boek wanneer het mij moeite kostte om deze te lezen om wat voor reden dan ook. Leg het boek weg, stoppen mag! En doe dit alsjeblieft zonder schuldgevoel, kies een boek dat beter bij je past! Hou plezier in het lezen.

5. Zet je smartphone op stil!

My summer reads

Books, the cheapest vacation you can buy!

Deze zomer ga ik niet op vakantie maar onderstaande boeken nemen mij onder andere mee naar Zuid- Afrika en New York! Mijn summerreads verschillen behoorlijk van elkaar. Er liggen zoveel boeken, ongelezen op mijn nachtkastje dat de keuze best lastig was. Maar hieronder mijn zomerleeslijst.

1. City of Girls by Elizabeth Gilbert
Dit boek is voor mij de page turner voor op het strand of in mijn geval de page turner voor in de tuin wanneer de kinderen slapen of mij tien minuten even met rust laten. Ik ben bijna op de helft en dat is best een prestatie. Ik hou van verhalen die geschreven zijn in een vorm waarin de hoofdpersoon het verhaal vertelt aan een volgende generatie. Vivian Morris vertelt over haar theaterleven in New York aan de dochter van een oude geliefde die zich afvraagt wat Vivian betekende voor haar inmiddels overleden vader. New York en theater blijft een mooie combinatie. Ik ben nog niet bij 'het schandaal' aangekomen dus keep you posted!

Samenvatting
New York, 1940. De negentienjarige Vivian Morris heeft het eerste jaar van de universiteit niet gehaald, en haar ouders besluiten dat ze bij haar tante in New York moet gaan wonen. Haar tante is de eigenaar van de Lily Playhouse, een roemrucht maar vervallen theater in Manhattan. Vivian voelt zich meteen thuis in de extravagante en onconventionele wereld van acteurs en showgirls. Ze mag achter de schermen werken en de kostuums ontwerpen, maar als ze een schandaal veroorzaakt staat haar wereld op zijn kop en zal ze pas jaren later alle gevolgen

2. Born a Crime by Trevor Noah
Het verhaal van een kind van een donkere moeder en een blanke vader spreekt mij altijd aan. Als een kind van een gemixt stel is het altijd uitnodigend om over mensen te lezen die op jou lijken en misschien wel iets verwoorden waarvan jij niet wist dat je het nodig had. Zijn we niet allemaal opzoek naar herkenning? Ik moet mijn moeder al twee jaar missen, zij was de ultieme boekenliefhebber, er lag altijd een boek op de salontafel. Ze las wel alleen maar Engels. Born a crime kreeg ik van mijn vriendinnen op de sterfdag van mijn moeder (natuurlijk de Engelse versie). In het boek wordt meerdere malen benadrukt hoe belangrijk taal is in het leven. Een passender boek hadden mijn vriendinnen niet kunnen geven. Mijn moeder heeft Engels gestudeerd en de kracht van taal is mij al heel vroeg duidelijk gemaakt.

Samenvatting
Trevor was born to a white Swiss father and a black Xhosa mother at a time when such a union was punishable by five years in prison. Living proof of his parents’ indiscretion, Trevor was kept mostly indoors for the earliest years of his life, bound by the extreme and often absurd measures his mother took to hide him from a government that could, at any moment, steal him away. Finally liberated by the end of South Africa’s tyrannical white rule, Trevor and his mother set forth on a grand adventure, living openly and freely and embracing the opportunities won by a centuries-long struggle.

Born a Crime is the story of a mischievous young boy who grows into a restless young man as he struggles to find himself in a world where he was never supposed to exist. It is also the story of that young man’s relationship with his fearless, rebellious, and fervently religious mother—his teammate, a woman determined to save her son from the cycle of poverty, violence, and abuse that would ultimately threaten her own life.

3. Ze noemden me duivelskind van Michaela de Prince
Dat moment dat je in de (te lange) rij bij de kassa in de supermarkt staat en ongeduldig wordt maar dat probeert te verbergen door 'rustig' de stapel pocketboeken te bekijken en dat je oog op dit verhaal valt. En jij degene met 'haast' nu de rij ophoudt omdat je de eerste paar bladzijdes aan het lezen bent. Oops I did it again.
Een paar weken voordat mijn oog op 'Ze noemden me duivelskind' viel, had ik een interview met Michael de Prince gelezen in het magazine JAN. Ze vertelde in dit interview over haar leven. Een leven dat van een afstand op een 'sprookje' lijkt maar dat verre van is. Haar verhaal is me bijgebleven en ik liet me dan ook graag verleiden door de goedkope maar kennelijke doeltreffende marketing van de supermarkt; Leg de sterk afgeprijsde boeken bij de kassa vol in het zicht van de klant.

Samenvatting
Michaela DePrince werd in 1995 geboren in het door een bloedige burgeroorlog geteisterde Sierra Leone. Als haar vader door rebellen wordt vermoord en haar moeder aan ondervoeding sterft, wordt Michaela in een weeshuis geplaatst. Daar noemen ze haar duivelskind door de witte vlekken op haar huid. Ze wordt verwaarloosd en mishandeld, totdat een Amerikaans echtpaar haar op vierjarige leeftijd adopteert. Michaela blijkt maar één wens te hebben: ballerina worden. Haar adoptieouders stimuleren haar liefde voor ballet en laten haar les nemen. Michaela blijkt een natuurtalent en vecht zich in de harde en door vooroordelen gekenmerkte wereld van ballet een weg naar de top. Ze noemden me duivelskind vertelt op indrukwekkende wijze hoe Michaela DePrince uitgroeit van oorlogswees tot beroemd ballerina.


4. New American Best Friend by Olivia Gatwood
Een dichtbundel mag niet ontbreken in mijn summerreads. Ik hou ervan om poezie letterlijk bij me te hebben. Vaak gaat de bundel van het moment dan ook in mijn tas zodat ik op elk gewenst moment op de dag even kan bladeren en de gedichten opnieuw kan lezen om er telkens iets nieuws in te ontdekken. Olivia Gatwoord ontdekte ik een aantal jaar geleden op het internet. Ze schrijft niet alleen heel mooi maar is een erg getalenteerde performer. Ik ken haar van Youtube en haar optredens zijn altijd vol kracht. Spoken word of onder welk kopje je het ook wilt onderbrengen, ik vind haar op het podium fantastisch. Ik was bang dat het lezen van haar gedichten misschien niet zo bijzonder zou zijn als naar haar kijken wanneer ze haar gedichten opdraagt maar niets was minder waar.
New American Best Friend heb ik zelfs al meerdere keren gelezen en de gedichten over meisjesvriendschappen, zomers, jongens, mannen, tijd en herinneringen passen bij elke zomer en dus ook bij deze. Binnenkort verschijnt een nieuwe dichtbundel van Olivia Gatwood. Ik kan niet wachten maar tot die tijd blader ik nog even in New American Best Friend.

Boekenblog The Book Party

Ik zag dit ↓ online 

en kreeg een kleine paniek aanval. Want net als alle jaren hiervoor had ik voor 2019 ook een notitieboekje gekocht om hier al mijn plannen voor het nieuwe jaar in op te schrijven. En geïnspireerd door de vele doelenlijstjes die ik einde 2018 o-ver-al online tegenkwam, schreef ik een lijst met mijn doelen. Met stip op nummer 1 op deze lijst; lees meer! De helft van 2019 is (blijkbaar) alweer voorbij en ik heb helaas maar drie boeken gelezen. Wel heb ik een hele hoop titels toegevoegd op mijn ‘must read’ lijst op Goodreads. Waardoor mijn must-read lijst echt te lang is en ik mezelf als boekenliefhebber niet meer serieus nemen. Dus toen ik tijdens (weer) een avond op de bank met telefoon door Rihanna herself op het feit werd gedrukt dat de helft van 2019 al voorbij is en dat je vooral niet iemand jouw tijd moet laten verdoen, kreeg ik het benauwd. Al die avonden filmpjes kijken op een te klein scherm zijn voorbij gevlogen. En heel eerlijk...ik heb mijn eigen tijd verspild. Hoeveel dansende baby's wilde ik nog voorbij zien komen. Het was genoeg. Ik wilde terug naar mijn eerste liefde; boeken boeken boeken boeken en nog eens boeken.

Verhalen lezen, verhalen schrijven is een goede samenvatting van mijn jeugd en als men vandaag de dag vraagt naar wat ik het liefst doe in mijn vrije tijd, antwoord ik (nog) steeds met lezen. Terwijl de uren die ik daadwerkelijk aan lezen besteed heel wat minder zijn geworden in de loop van de jaren. Maar het ‘verdwijnen’ in een boek is voor mij nog steeds vele malen leuker dan een avondje Netflix. Waarom ik dan toch zoveel niet gelezen boeken op mijn nachtkastje heb liggen? Geen idee. Maar The Book Party was na de boodschap van Rihanna geboren. Het lezen van een goed boek is het ultieme feestje, dat moment wanneer iemand in de trein 'jouw' favoriete boek van het moment leest en je eigenlijk miljoen vragen wilt stellen maar je toch weet in te houden in de overvolle coupe geeft mij nog steeds de juiste soort kriebels. Het gevoel dat je samen iets deelt en daarover wil mee moet praten. Dat gevoel is het DNA van The Book Party. 
Op het moment lees ik 'City of Girls' van Elizabeth Gilbert, don't judge a book by his cover maar deze is wel erg mooi. Het verhaal speelt zich af in New York en dat komt goed uit want ik ben gek op deze stad en om het New York van de jaren veertig te leren kennen door de ogen van de (toen) negentienjarige Vivian Morris, bevalt me tot nu toe heel goed. Het boek begint bij de verhuizing van Vivian naar New York. De negentienjarige Vivian wordt door haar ouders op de trein gezet om bij haar tante Peg te gaan wonen. Ze krijgt een leven in de theaterwereld. Het boek wordt omschreven als een liefdesverhaal maar ik heb (tot nu toe) het gevoel dat het gaat om de ontwikkeling, vrijheid en de vele zelfontdekkingen van een jonge vrouw. Het is een echt vakantieboek, de pagina's vliegen om.



Onder de post van Rihanna stond de reactie 'say it louder for the girls in the back'. Ik ben zo lang als ik mij kan herinneren het meisje he-le-maal achterin dat jaren broedt op allerlei plannen maar ze niet uitvoert. Maar ik heb het gehoord. Started! Hou The Book Party blog in de gaten voor een volledige boekreview van 'City of Girls' en nog veel meer!